(रचना: पूज्य पंन्यास उदयरत्न विजयजी म. सा.)
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
डुंगरनी टोचेथी देखो
अमे प्रभु! टळवळशुं…
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
नथी भूल्या अमे तमने व्हाला,
भूल्या अमारी जातने व्हाला,
तमथी छेटा रहीने अमथा अग्निमां परजळशुं!
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
आम तेम अमे भटक्या करीए
धीमे पगले वळग्या करीए,
बोलो स्वामी, एक बीजामां
कदी हवे ओगळशुं?
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
थाय अमोने गिरनारे तुज टेरवा पकडी चडीए,
थाय कदी तमने एवुं के: चाल ‘आंगळी’ दईए…?
तमे अमे संगाथे क्यारे राजुल जेम विहरशुं…?
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
साचु कहेजो : व्हालम तमने
मळवानुं मन थाय छे अमने?
अमे वियोगी छईए
तमे मळशो तो रणझणशुं
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
तमारा मननी वातो अमे
अमारा दिलनी वातो तमे
“उदय" कहे एक बीजामां
कदी हवे ओगळशुं…?
श्याम! कहोने क्यारे मळशुं?
(રચના: પૂજ્ય પંન્યાસ ઉદયરત્ન વિજયજી મ. સા.)
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
ડુંગરની ટોચેથી દેખો
અમે પ્રભુ! ટળવળશું…
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
નથી ભૂલ્યા અમે તમને વ્હાલા,
ભૂલ્યા અમારી જાતને વ્હાલા,
તમથી છેટા રહીને અમથા અગ્નિમાં પરજળશું!
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
આમ તેમ અમે ભટક્યા કરીએ
ધીમે પગલે વળગ્યા કરીએ,
બોલો સ્વામી, એક બીજામાં
કદી હવે ઓગળશું?
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
થાય અમોને ગિરનારે તુજ ટેરવા પકડી ચડીએ,
થાય કદી તમને એવું કે: ચાલ ‘આંગળી’ દઈએ…?
તમે અમે સંગાથે ક્યારે રાજુલ જેમ વિહરશું…?
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
સાચુ કહેજો : વ્હાલમ તમને
મળવાનું મન થાય છે અમને?
અમે વિયોગી છઈએ
તમે મળશો તો રણઝણશું
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
તમારા મનની વાતો અમે
અમારા દિલની વાતો તમે
“ઉદય" કહે એક બીજામાં
કદી હવે ઓગળશું…?
શ્યામ! કહોને ક્યારે મળશું?
